Bugün anne Deniz'e çorbasını içirirken, farketti ki Deniz bir kaç defa kaşığı eline almaya teşebbüs etti.
"Deniz kirli canım o, çorbalı, onunla oynamayalım" dedi Anne.
Deniz yine almaya çalıştı.
Yine açıkladı anne, "Deniz lütfen onunla oynayamayız" dedi.
Deniz yine almaya çalıştı.
Belki Deniz kendisi yemek istiyor diye aklına geldi annenin birden...
"Peki, deneyelim, hadi sen tut kaşığını" dedi anne ve Deniz'e kaşığını tutturdu. Elinden aynı zamanda anne de tuttu, üstten, destek olmak için.
Ve annenin o zar zor, dikkatini bir oraya bir buraya yönlendirerek, arada başka sevdiği yiyeceklerden verip, arada çorba kaşığını uzatarak içirebildiği sebze çorbasını...
Deniz bu şekilde şapur, şupur, afiyetle içti.
Çok hoşuna gitti kaşığı kendisinin ağzına götürebiliyor olması.
Anneden Deniz'e kocaman, kalpten, sıcacık bir "Aferin!!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder